در این پروژه برای ارتباط بین ماژول ها از پروتکل UDP استفاده شده است.

همان طور که در شکل بالا می بینید ساختار این شبکه درختی است و ماژول ها در سطح های 1 و 2 و 3 و … کار می کنند.ماژول های سطح 2 همگی به یک ماژول متصل هستند و هر کدام می توانند به 250 ماژول دیگر در سطح 3 متصل شوند.البته با افزایش تعداد ماژول ها سرعت شبکه کندتر خواهد شد.

اکنون با ارسال مقدار رشته ای از پورت سریال یک ماژول (در هر سطحی) این مقدار در کل شبکه پخش شده و از پورت سریال همه ماژول ها پرینت می شود.

وقتی از ماژول اول در سطح یک مقادیر ارسال می شود به سرعت در زیرشاخه ها پراکنده می شود

وقتی مقدار از ماژولی در سطح 3 ارسال می شود داده ها به سطح بالاتر (فقط ماژولی که به آن متصل است) ارسال می شوند و بعد از رسیدن به ماژول اول در سطح یک از انجا در کل شبکه پخش می شوند.

روش دیگر ارسال مقادیر به این صورت است که آن را با دستور [“Write” , “xxx”,”hello world”] اطلاعات (رشته ای) را در دیتابیس ذخیره می کنیم این دیتابیس در کل شبکه در دسترس است.xxx یک نام اختیاری می باشد.اکنون  با دستور [“Read”,”xxx”] در هر جایی از شبکه می توان به مقدار ذخیره شده در آبجکت xxx (همان hello world) دسترسی داشت.

با دستور [“Send” , “15885066”,”hello id15885066″] که 15885066 همان chip_ID آدرس مقصد می باشد می توان مقدار را ذخیره و با دستور [“myMessage”] فقط در ماژول مقصد (15885066) می توان به مقدار ذخیره شده دسترسی داشت.

با دستور [“Direct” , “15885066”,”hello id15885066″] بدون اینکه رشته در دیتابیس ذخیره شود ، از پورت سریال مقصد(15885066) پرینت می شود.

با دستور [“Pin” , “ChipID”, 2 , true] می توان پین شماره 2 مقصد مورد نظر را به حالت true یا همان یک تغییر داد.

با استفاده از این پروژه می توان 10 عدد ماژول را طوری بهم متصل کرد که ماژول اول با ماژول دهم 100 متر فاصله داشته باشد.(هر ماژول در یک سطح)